دارم یاد می گیرم آشغالها رو از ذهنم بریزم بیرون

گاهی رفتارهایی از بعضی آدمها، می بینم که واسم زننده هست، البته معلومه، که از دست این آدمها ناراحت نمی شم. چون آدمها خیلی موجودات پیچیده ای هستند، خیلی پیچیده تر از یه رفتار...

اما در لحظه این رفتارها، جدا می تونه آزار دهنده باشه به خصوص تو محیط کاری، که نمی شه از بعضی ها که باهاشون کار می کنی، دوری کنی و یا به شیوه های قبلی من، استفا بدی!!! وقتی یاد 5، 6 سال پیش می افتم اینجور موقعها وقتی اذیت می شدم، سریع می رفتم با یکی صحبت می کردم حداقل تو ذهنم با یکی حرف می زدم! اما الان حوصله ی حرف زدن راجع بهشون رو ندارم! اگه وقت کنم کمی راجع به علت ناراحتیم می نویسم و سریع فراموش می کنم خود رفتار رو... و در اکثر مواقع هم اینقدر درگیر مشغله های مختلف هستم که فراموش می شه...

+فکر می کنم دارم بزرگ می شم شاید... نه اونقدر بزرگ، هنوز کلی بچم!!