درس خوانی طولانی ما...
جمعه, ۲ مهر ۱۳۹۵، ۰۴:۴۶ ب.ظ
روزهای اول ابتدایی من و بابام:
-بابا چقدر دیگه باید برم مدرسه؟
+دوازده سال
-دوازده سال؟! بعدش چی؟
+بعدش می ری دانشگاه...
-اونجا چند ساله تموم می شه؟
+چهارسال لیسانس، دو سال فوق، یه سال دکترا...
بعدا فهمیدم سرم کلاه رفته و دکترا یه ساله نیست، تازه آخرِ تحصیل هم نیست. برام غیرقابل باور بود که درس خوندن، اینقدر مهم باشه که آدم مقدار زیادی از عمرش رو براش صرف کنه... الان، بعد گذشت این همه سال! سعی می کنم به تعداد سال فکر نکنم... فقط امیدوارم که این مسیری که توش قرار گرفتم، بهم کمک کنه چیزی رو در زندگی پیدا کنم که بهش بچسبم و دیگه به فرار فکر نکنم!!!
