خمیدگی فضا-زمان یا توجیه های الکی؟!
دیروز غروب خوابیدم و الان بیدار شدم. 14 15 ساعت خواب! از دیروز دیگه استرس ندارم، ولش! هر چی شد. شد.
چیزایی که الان باید بخونم. متریک شوارتشیلد و معادله های ژئودزیک هست. و خب نمی فهمم چرا وقتی فضا-زمان خمیده است. نمی شه سرعت نسبی برای اجسام تعریف کنیم؟ چرا سرعت نسبی در کنار گرانش قوی مفهوم نداره؟ :/
وقتی گرانش قوی هست، فضا- زمان رو خمیده در نظر می گیریم. اینطوری فضا-زمان یه متریک جدید داره. یعنی به روش جدیدی فاصله ها رو اندازه می گیریم. حتی مسیر نور دیگه خط مستقیم نیست. عجیبتر اینکه موقعیتهای فضا-زمانی هست که اگه دو نفر توش باشن و حتی اگه فاصله شون* رو اندازه بگیرند. نمی توانند بفهمند با چه سرعتی به هم نزدیک می شوند. پس چجوری پیش بینی کنیم کی به هم می رسند؟ 2 سال طول می کشه یا سه سال، صد سال؟ اصلا زنده می مانند تا بتوانند همدیگرو ببینند؟ چرا زمان-مکان اینقد در هم پیچیده شده؟
+ عکس از کرمچاله، پیش بینی تئوری نسبیت عام (میانبر فضا-زمانی)
++*دقت کنید که منظور از فاصله، فقط فاصله ی مکانی نیست. یه عدد جدید هست که به عنوانِ فاصله ی زمانی-مکانی نوشته می شود و نمی دونم چرا گاهی نمی شه برای دوتا وضعیت فضا-زمانی سرعت نسبی بنویسیم و تعیین کنیم که هر کدام از زمان و مکان چقدر باید جلو بروند، که اون دو نفر به هم برسن؟!! شاید هم هرگز نمی توانند به هم برسند و مثلا آینده شون به خاطر یه سیاه چاله ی فرضی، بلعیده و محدود و از هم جدا شده است.
+++چند هفته پیش این کتاب نسبیت اینشتین رو می خوندم. فک کنم برا کسایی که علاقمند به نسبیت خاص و عام هستن ولی ریاضیش رو بلد نیستند جالب باشه. دیدِ یک فیزیکدان رو خوب بیان کرده.
