دو رنگم

 نیاز دارم که وقتی تو چشمِ آدمها خودم رو می بینم. یه آدم مهربون، قوی، با اراده، محکم و باعرضه ببینم. و سعی می کردم فراموش کنم که نیاز داشتم که آدمها منو خودم یعنی سیف ببینند.

و بین خودمون بمونه که گاهی خیلی حالم از سیف به هم می خورد و می خوره. اصلا هر کی بدونه سیف کی هست. خیلی تصویر زشتی تو چشماش دیده می شه. حتی در تخیالاتم هیچ چیزی به اندازه خودم، با واقعیت فاصله نداشته.

ریاکارم! انگیزه های احمقانه دارم!