چرا اینجوری هستیم؟

چرا اکثرِ آدمهای دنیا، حتی اونهایی که خیلی مهربون هستند. بیشتر از اون حدی که به آدم کمک می کنند. از آدم انتظاراتِ زیادی، دارند؟

خمیدگی فضا-زمان یا توجیه های الکی؟!

وقتی گرانش قوی هست،  فضا- زمان رو خمیده در نظر می گیریم. اینطوری فضا-زمان یه متریک جدید داره. یعنی به روش جدیدی فاصله ها رو اندازه می گیریم. حتی مسیر نور دیگه خط مستقیم نیست. عجیبتر اینکه موقعیتهای فضا-زمانی هست که اگه دو نفر توش باشن و حتی اگه فاصله شون* رو اندازه بگیرند. نمی توانند بفهمند با چه سرعتی به هم نزدیک می شوند. پس چجوری پیش بینی کنیم کی به هم می رسند؟ 2 سال طول می کشه یا سه سال، صد سال؟ اصلا زنده می مانند تا بتوانند همدیگرو ببینن؟ چرا زمان-مکان اینقد در هم پیچیده شده؟

باید بازسازی کنم... باید تجدید نظر کنم...

آدمهایی مث من، با هر تلاش برای محبوب شدن برای دیگران کمی ازشون پیروی می کنن و در نهایت، سرگردون می شن.

    

چرا؟

-چرا سیگار می کشی؟

+بیشتر که اداس! اما خب هر کی با یه چیزی آروم می شه، من هم با این و .... (اما واقعبت اینه که) دارم الکی توجیه می کنم، نمی دونم چرا سیگار می کشم!!